Thomas Project

Το Thomas project είναι ένας ουτοπικός χώρος.

Ένα εργαστήρι όπου συνυπάρχουν «τεχνίτες» – που μιλούν διαφορετικές γλώσσες – οι οποίοι/ες πειραματίζονται με καινούργια εργαλεία και με νέους τρόπους για να εκφράσουν τον παρόντα κόσμο. Εγκαταλείψαμε ή μάλλον αποσύραμε, αυτά τα εργαλεία και τους τρόπους έκφρασης που είχαμε εφεύρει και χρησιμοποιήσαμε μάλλον μόνον στις εξερευνήσεις νέων κόσμων.

Ένα εργαστήρι όπου διαρκώς σχεδιάζουμε και κατασκευάζουμε τα εργαλεία για τον επόμενο απόπλου μας: καινούργιες πυξίδες και αστρολάβους, νέους χάρτες. Εδώ ενημερώνεται η παλιά υδρόγειος σφαίρα και χαράσσονται νέες διαδρομές.

Το Thomasproject δεν υπηρετεί κάτι. Είναι όμως η δική μας επείγουσα αναγκαιότητα.

Η ουτοπία δεν είναι πλέον – αν ποτέ ήταν – τελικός προορισμός. Ένα νησί στο άλλο ημισφαίριο στο οποίο θα καταφύγουμε για να ξεφύγουμε από τη γκρίζα μιζέρια της ύπαρξής μας. Η ουτοπία είναι εδώ, ανάμεσά μας! Ζει μέσα στις υπάρξεις μας. Η ουτοπία είναι φτιαγμένη από συγκεκριμένα πράγματα: από την ελευθερία μας, από τα σώματά μας, από τους στοχασμούς μας. Τον περισσότερο χρόνο, ζει αόρατη. Έχει μια αυτόνομη , ξεχωριστή ζωή: μακριά από την εκμετάλλευση στην οποία υποβάλλεται η ζωής μας. Ζει με την αγωνία να αντισταθεί στο σκοτάδι, και στην χέρσα γη, που προσπαθούν να επιβάλλει μια πολιτική του θεάματος.

Είναι ένα βυθισμένο νησί που αναδύεται.

Δεν έχει σύνορα. Επειδή οι υπάρξεις μας δεν έχουν σύνορα. Η ουτοπία είναι το κομμάτι της ηπειρωτικής γης στο ποίο πασχίζει να φτάσει ο μετανάστης. είναι ο χρόνος της πραγμάτωσης των επιθυμιών μας, είναι η χαρά που συνυπάρχει δίπλα στις ανειλημμένες υποχρεώσεις μας.

Η ουτοπία είναι το χαμόγελο του άγνωστου ναυτικού Antonello. Ένα χαμόγελο που μπορεί να ανατρέψει ριζικά το θλιβερό παρόν μας. Ένα χαμόγελο-απάντηση σε όποιον μας θέλει ακόμη σκλάβους.

Η ουτοπία είναι ένας άλλος τρόπος σκέψης για την εποχή μας. Είναι η νοσταλγία του χαμένου χρόνου και η χαρά για τον χρόνο που έχει απομείνει. Η πρόκληση της ελευθερίας που μας γεμίζει ακόμη πιο πολύ ενθουσιασμό. Είναι η βεβαιότητα ότι όλα είναι ακόμα πιθανά, σε αντίθεση με παλιά.

Το Thomasproject είναι ένας χώρος που ανήκει σε όλους μας. Ένας κοινοτικός χώρος που πρέπει να διευρύνουμε μαζί. Είναι η αρχιτεκτονική ενός εγχειρήματος, την πορεία της οποίας θέλουμε να τη διανύσουμε όλοι μαζί· και από την οποία, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα βγούμε μόνοι.

Το Thomasproject είναι το όνομα ενός εγχειρήματος, τουλάχιστον, 500 ετών. Από τότε που ο όρος «ουτοπία» – παρεξηγημένος και αποξενωμένος – πρωτοκυκλοφόρησε. (Thomas More, 1516). Είναι ένα εγχείρημα επαν-ύπαρξης και εξέγερσης. (Thomas Müntzer, 1525). Αλλά και ένα εγχείρημα που κουβαλάει μέσα του τις όλες τις προηγούμενες ουτοπίες, όλες τις ηττημένες επαναστάσεις, όλες τις κοινωνικές παρεκτροπές, που πέρασαν μεν στην Ιστορία αλλά θάφτηκαν πάραυτα στις πιο σκοτεινές γωνιές της. Είναι ένα εγχείρημα εκείνων που δυσανασχετούν που η δική τους Ιστορία λέγεται από άλλους. Είναι η μνήμη του τι έγινε, η μνήμη του τι είναι δυνατόν να γίνει.

Για εμάς. Για τον χρόνο που έρχεται.

Το Thomasproject είναι η συλλογικότητά μας.